Begijnhof en de Begijnen
Stel je eens voor, je loopt door de drukke Kalverstraat met veel andere mensen. Dan wordt jouw aandacht plotseling getrokken door een klein steegje. Aan het eind van het steegje is een poort, je loopt door de poort en beland in een oase van rust. Dat is nou precies wat het Begijn hof is, een oase van rust in het drukke Amsterdam. Het Begijnhof was oorspronkelijk een lager liggend stuk deel van Amsterdam waar begijnen woonden en het enige middeleeuwse hofje van Amsterdam. De begijnen waren streng katholiek, dat kun je nu nog merken aan de twee kerken die op het hof staan.

 

Onduidelijkheid
Er is veel onduidelijkheid over het ontstaan van het begijnhof, omdat de mensen toen nog maar weinig opschreven. Zo is het ook niet precies bekend wanneer het Begijnhof is gesticht. Wel is het bekend dat rond 1200 katholieke vrouwen een religieus leven begonnen buiten het klooster. De eerste melding van de Begijnen in Amsterdam was in 1307. In 1346 werd het ‘begynhuys’ voor het eerst gemeld. En in 1389 was het Begijnhof er al. Waarschijnlijk is het Begijnhof dus niet al te lang na 1346 tot stand gekomen.

 

De Begijnen
De Begijnen waren vrouwen die een religieus leven leidden buiten het klooster. Zo hadden ze veel meer vrijheid dan de nonnen van het klooster. Ze moesten bijvoorbeeld wel een gelofte van kuisheid afleggen, maar mochten wanneer ze maar wilden het hof verlaten om te trouwen. Om Begijn te worden moesten ze wél achttien maanden op het hof wonen, dan pas waren ze een echte Begijn. Iedere Begijn had haar eigen woninkje of woonruimte. Ze mochten hun woninkje zelf inrichten hoe ze wilde, alleen was luxe ten strengste verboden. Om te controleren of de huisjes niet te luxe waren was er de meesteres, zij keek of de inrichting niet te luxe was. De meesteres was ook degene die mannen ouder dan vier jaar toestemming gaf om op bezoek te komen. Als de meesteres geen toestemming gaf was hij niet welkom. Om hun brood te verdienen werkten veel Begijnen in de zorg, daardoor hadden de Begijnen een hoog aanzien in de stad. Er wonen nog steeds mensen op het Begijnhof, maar dat zijn niet meer de Begijnen die er vroeger hebben gewoond.

 

Het Begijnhof door de jaren heen
Er zijn in de loop der jaren een dingen veranderd op het hof. Het hof was oorspronkelijk geheel omsloten door water: de Nieuwezijdse Voorburgwal, de Begijnsloot en het Spui. De enige ingang was het poortje bij de Begijnensteeg. Dat is nu veranderd, er is nu nog een ingang aan de andere kant van het hof. De plattegrond is bijna niet veranderd in 500 jaar, de gebouwen wel. In 1421 en 1552 is een groot deel van het hof verwoest door stadsbranden, daarbij zijn ook heel veel huisjes vergaan. Alle huisjes zijn opnieuw gebouwd, alleen dit keer van steen in plaats van hout. Hierdoor hebben nog maar 18 van de 41 huizen een gotische houten constructie. In de 17e en 18e eeuw zijn de gevels van de huizen vervangen, dat is ook de reden waarom de huizen nu gevels hebben die stammen uit die tijd in plaats van de originele gevels. Tijdens de renovatie van het hof is het hele hof gerenoveerd en de huizen vergroot. De huizen zijn van één kamer per huis naar meerdere kamers gegaan. Er zijn dus wel een paar dingen veranderd maar de grootste dingen zijn niet veranderd, zoals de kerk en de kapel.

 

Het Begijnhof was dus een rustige plek, waarvan we niet precies weten wanneer het is gesticht. Op het hof konden vrouwen, die niet in het klooster maar wel religieus wilden leven, woonden. Er wonen nog steeds mensen in het hof, maar dat zijn niet meer de oorspronkelijke bewoners.